घडले बीघडले

घडले बीघडले

मी सुरुवात म्हणुन बांधला पत्यांचा बंगला
हवेची झुळुक आली आणि कोलमडला

विचार करत गेलो समुद्र कीनारी
वाळुत एक महाल रचिला
पाय कोणाचा पडणार नाही म्हणुन लावला झेंडा
भरती आली सागराला आणि त्याने तो आपल्यासाठी नेला


घरी आंगणात मग एक वीटांचे घर बांधले
शासकानी मला पण बद्कावले वीटा पण गेल्या



पण



अजुनही मी स्वप्नांच्या महालात राह्तोय
त्यात बसुन एकावर एक इमले रचतोय

गणित चुकलया , माझे गणित चुकलया

गणित चुकलया , माझे गणित चुकलया

गणित चुकलया , माझे गणित चुकलया
मास्तरांने झोडपलेया ,मला मास्तरांने झोडपलेया

शाळा सोडलीया ,मी शाळा सोडलीया
घरच्यांनी हाकललेया ,मला घरच्यांनी हाकललेया

नोकरी शोधतोया , मी नोकरी शोधतोया
दारोदारी फिरतोया , प्रत्येक दारोदारी फिरतोया

एका गणिता पाई
आयुष्याचे गणित चुकलेया
आयुष्याचे गणित चुकलेया

तुझ्या वीणा प्रेमाचा पसारा मी नाही मांडणार

तुझ्या वीणा प्रेमाचा पसारा मी नाही मांडणार
तुझ्यात प्रेमाचा आसरा मी नाही शोधणार

तुझ्या प्रेमात मी
माझ्या प्रेमात तु ?

आता पुन्हा प्रेमात कोणाच्या मी नाही पड्णार
गेलीस अचानक निघुन तरी नाही रडणार

गेलीस निघुन तु
मनात का किंतु ?

तुझ्यातच आयुष्याची सावली मी नाही पाहणार
तुझ्यासाठी नसलो तरी प्रेमासाठी मी राहणार

आमच्या बागेत

आमच्या बागेत

आमच्या बागेत गुलाब नाही तुळस उगवते
झेंदु आणि जास्वंद बाग सजवते

आमच्या बागेत फुले कोणी खुडत नाही
मग आमच्यासाठी फुलेच प्रार्थना करतात

सर्व ॠतुत बहरलेली बाग अमुची
काळाच्या सावलीत पण कळ्या खुद्कन हसतात

आमच्या बागेतली फुले देवाला वाहायची गरज नसते
गाभार्यातुन देवच आमच्या बागेत येउन बसतो

सांगा सांगा नामकाका

सांगा सांगा नामकाका
सांगा सांगा नामकाका , शिबीर भरेल का ?
र्योगेशदादाला वाघ खाउन, सुट्टी मीळेल का ?

टल्लिची कवीता वाचुन रमाकाकु झोपेल का?
सनिलदाच्या कवितेने घोरताना आवाज होइल का?

नामकाका नामकाका , सांगा एकदा
वर्षातनं शिबीर, होइल का पुन्यांदा

नामकाका उद्या आहे सहित्य सम्मेलन
आपले पण वाजवुन टाकु कविता वाचन

मी कोण मि कोण

मी कोण मि कोण


मी आहे तरी कोण

तुमचिच द्रुष्टी तुमचाच कोन


मी कोण मि कोन मि त्रिकोन

काट्कोनात वाकतोया
लघुकोनात झाकतोया

मी कोण त्रिकोण की चौकोन

चौरसात मला अडकलाय
आयतात झेंडा फडकवलाय
समांतर भुजानी जखडवलाय


ह्या पुढ्च्या लाख आहेत मीती
बहुभुजांच्या बहुरुपांची भीती

क्षणोक्षण

क्षणोक्षण

क्षणंन क्षण
हरवते का हे मन

रस्त्यातल्या काट्यांअधे
की फिरणार्या काट्यांमधे


वेचुन हे क्षण
येणार का कधी रीटर्न

धुंदित आयुश्या लुटुया
झाले गेले विसरु या


माझे ते बालपण
उनाड भटके जीवन

खुषाल चकाट्या पीटनी
शाळा सुटुन पाटी फुटणे


माझे हे तरुण पण
चौखुर विचार उमलते तन

चंद्र साक्षीत प्रेयसिचा हात हाती
रोमांचक आयुष्या धरुनी गाठी



सगळे कसे सुरळीत आहे ना आपले सगळ्यांचे जिवनक्रम















नाही का?